multikulti.com:
High octane jazz quartet SWITCHBACK
MARS WILLIAMS is one of the true saxophone players-someone who takes pleasure in the sheer act of blowing the horn. This tremendous enthusiasm is an essential part of his sound, and it comes through each note every time he plays. Whatever the situation, Mars plays exciting music. In many ways he has succeeded in redefining what versatility means to the modern saxophone player. - John Zorn, USA
WACLAW ZIMPEL's name goes straight into the list of European jazzmen that gave new life to clarinet and bass clarinet, continuing Dolphy’s example: Surman, Sclavis, Trovesi, and the like. - Francesco Martinelli, Point Of Departure, USA, 2010
Polish composer/clarinetist Wacław Zimpel is one of the most promising musicians from the European continent. - Eyal Hareuveni, All About Jazz, USA, 2012
HILLIARD GREENE's fabulous arco bass mixes lyricism with a burning, literally ferocious desire of opening the listener's mind. - Massimo Ricci, Touching Extremes, Italy, 2007
I found his composition to be extraordinary in its depth of emotion. Hill’s remarkable virtuosity and passion on his instrument and spiritual awareness was ever present throughout. - Margot Elizabeth Meyers, Jazz Improv, NY, USA, 2006
KLAUS KUGEL is one of Central Europe's busiest and most articulate modern jazz drummers ... he treads the boundary between inside and outside playing in a particularly incisive way; always listening and never getting caught up in his own considerable chops. - Dave Wayne, AllAboutJazz, USA, 2013
These three discs ... show Kugel as a drummer whose nearly boundless energy and imagination cannot be confined by neat categories. - Ed Hazel, Signal To Noise, USA, 2006
Herausgeber's Info
SWITCHBACK [usa/pl/d] - Eine exzellente Rythmusgruppe befeuert spannendste "Battles" zweier extraordinärer Bläser
Mars Williams [saxophone] Waclaw Zimpel [clarinet] Hill Greene [bass] Klaus Kugel [drums]
Er gehört zum Kern der Jazzszene Chicagos: MARS WILLIAMS, einer der besten Saxofonisten seiner Generation, dessen Eklektizismus zu seinem Markenzeichen geworden ist. Schon 1983 sagte John Zorn über ihn, dass er in vielerlei Hinsicht die Vielfalt des Saxofonspiels neu definiert hat. Williams wurde bekannt mit seinen Bands The Waitresses und den Psychedelic Furs, machte Furore mit Hal Russel’s NRG Ensemble und in unterschiedlichen Bands an der Seite von Ken Vandermark, bevor er mit der Acid Jazz Band Liquid Soul gar Charts-Meriten eroberte. Nun hat er Musiker aus Warschau, New York und Köln um sich geschart, mit denen er als Weißer frei improvisierten Jazz spielt, der schwärzer kaum sein könnte.
Hochkaräter sind es allesamt, mit denen er seine Band SWITCHBACK bestückt hat: der Pole Waclaw Zimpel gilt nicht mehr nur in seinem Heimatland als einer der Klarinettisten, die das alte Instrument mit neuem Leben erfüllen. „Einer der vielversprechendsten Musiker des europäischen Kontinents“ tönt es über ihn bereits aus den USA.
Das Zusammentreffen von Williams und Zimpel auf einer Bühne verspricht spannendste „Battles“ der Blasinstrumente.
Der Bassist Hilliard Greene ist ein ewiges Wunder. Seine meisterhaften Basslinien sind das eine, doch bringt er mit Kontrapunkten, Obertönen und ungewöhnlichen harmonischen Gerüsten oft spontan gänzlich neue Klänge ins Spiel. Seine hohe Kunst zeigte er mit Jimmy Scott, Cecil Taylor, Dave Douglas, Charles Gayle, Oliver Lake, Jack Walrath, Kenny Barron und vielen anderen.
Und Klaus Kugel ist seit langem einer der gefragtesten deutschen Schlagzeuger im aktuellen Jazz. Er spielte u.a. mit Tomasz Stanko, Zbigniew Namyslowski, Perry Robinson, Kenny Wheeler, Charlie Mariano, Karl Berger, John Tchicai und Lee Konitz und war mit diversen Formationen bereits in der Tonne zu erleben.
multikulti.com:
Switchback, amerykańsko-niemiecko-polski kwartet w swoim premierowym nagraniu, wydanym właśnie przez oficynę Multikulti Project.
Fuzja amerykańskiego i europejskiego jazzu w porywającym i dojrzałym wydaniu.
W Switchback członkowie zespołu wywodzą się z odmiennych rejonów jazzu i muzyki improwizowanej.
Mars Williams, charyzmatyczny saksofonista od lat współpracuje z elitą chicagowskiej sceny free-jazzowej, ale i z europejskimi oraz japońskimi muzykami – był wszak jednym z założycieli (i pomysłodawców) Peter Brötzmann Chicago Tentet. Wnosi on jednak ze sobą także komunikatywność i energię rockowej muzyki – bo od takich doświadczeń zaczynała się jego przygoda na muzycznych scenach.
Odmienny jest muzyczny rodowód Hilliarda Greene’a – ten absolwent Berkele School of Music ma za sobą ponad 20-letnią współpracę amerykańskim wokalistą Jimmy’m Scottem, ale także z Cecilem Taylorem, przez lata był partnerem Dona Pullena i chyba łatwiej jest wymienić tych spośród free-jazzowych mistrzów z którymi nie grał, niż tych, których muzyka znajdowała oparcie w brzmieniu jego kontrabasu.
Klaus Kugel od lat zaliczany jest do elity europejskich perkusistów sceny jazzowej i improwizowanej. Ten sprawny i wszechstronny instrumentalista zawsze, z kimkolwiek grał, traktował dźwięk jako misterium – i tym niezwykłym podejściem do pojedynczego choćby dźwięku odmienia brzmienie każdego zespołu.
No i Wacław Zimpel – akademicko wykształcony wirtuoz klarnetu, zafascynowany żywą muzyką bez podziału na gatunki i rodzaje – swobodnie potrafiący łączyć klasyczny jazz z wolną improwizacją i etnicznymi tradycjami różnych kultur. Przy tym wielkim spectrum zainteresowań i fascynacji nie skupia się na powierzchownych elementach i ozdobnikach-zawsze sięga w głąb.
Płyta Switchback jest niezwykłym, wspólnotowym doświadczeniem – czymś daleko większym niż tylko sumą talentów tych niezwykłych przecież artystów.
Hilliard Greene tak napisał o zespole:
„The four musicians who together comprise SWITCHBACK, a band recognized for its daring, abstract aesthetic, are all composers, arrangers, performers in a variety of musical idioms – are each also fully developed as soloists. Therefore their collective musicianship, versatility, and experience make for a flawless cohesiveness within an entirely improvised format”.
wybrane recenzje/selected reviews
jazzword.com:
"...Czterej muzycy zespołu to równocześnie cztery jego filary - Wacław Zimpel, dwóch Amerykanów: saksofonista / flecista Mars Williams i basista Hillard Greene oraz niemiecki perkusista Klaus Kugel znany z nagrań z Charlesem Gaylem (...)
Wacław Zimpel imponuje lekkością i łatwością grania. A gdy łączy on ton z Marsem Williamsem pojawia się niesamowita wprost paleta barw i odcieni. Jego sola zbudowane są z precyzją godną Benny Goodmana, wzbogaconą jeszcze pointylistyczną świadomością wywiodzioną z gry Jimmiego Giuffre..."
autor: Ken Waxman
JazzPRESS; 2015-09, ocena: TOP Note
"...Jest tu free jazz, motywy klezmerskie, folkowe, wątki współczesnej muzyki klasycznej, groove’y. Dramaturgia budowana jest na zasadzie ciągłych, powtarzających się kontrastów. Serpentyny gór i dolin dzikich saksofonowo-klarnetowych dialogów są kontrowane przez momenty niemal medytacyjne. W najdłuższym, dwudziestominutowym Switchback, obok błyskotliwych improwizacji dętych, pojawiają się pasaże z wykorzystaniem takich instrumentów jak kalimba, drewniane flety, dzwonki, gongi, co przydaje całości kolorytu muzyki świata i estetyki folkowej. (...)
W muzyce Switchback zwraca uwagę pewność tego, co muzycy zamierzają osiągnąć i przekazać. I słychać w tym zdecydowanie, śmiałość i swobodę w użyciu posiadanych środków wyrazu. Chwilami wręcz wydaje się, że to fantazja spuszczona z łańcucha, nawet nieco bezczelna, przyjmująca miejscami konwencję pewnego bezhołowia. Faktycznie jednak to profesjonalizm dojrzałych muzyków, doskonale wiedzących, w którym kierunku iść i które szlaki wybrać; jak ta materia dźwiękowa ma wyglądać, by jej forma pozwoliła dojść do obranego, dobrze określonego celu drogami eksperymentalnymi i niekoniecznie nawet im do końca znanymi.(...)
Wybitny aktor Roman Wilhelmi, zapytany kiedyś o swoją metodę pracy powiedział, że najważniejsze to wiedzieć kiedy przyłożyć, a kiedy odpuścić. I oni właśnie zdają się posiadać tę wiedzę. Stosując to, co w danym momencie jest akurat potrzebne. Dorzucając przy tym autentyzm, żywiołowość, odwagę i dojrzałość.
Album Switchback kwartetu Switchback – pozycja nie do pominięcia dla miłośników free jazzu i nie tylko.
autor: Urszula Orczyk"
freejazz-stef.blogspot.com * * * * 1/2
Dedicated followers of our website know that we love the works of Polish clarinetist Wacław Zimpel, no matter if he plays with his quartet, Hera, Undivided, or Ircha, a clarinet project led by Mikołaj Trzaska (to name just a few). Unfortunately, I wasn’t able to see him live, until I found out that he was playing with his band Switchback at Dachau’s Kulturschranne, home of the busy local jazz club.
And what a marvelous show it was! Switchback is Zimpel (bass, alto, b-clarinets, tarogato, flutes), Mars Williams (tenor, alto, soprano, sopranino saxophones, little instruments),
Hilliard Greene (double bass) and Klaus Kugel (drums, percussion) and their performance was like opening up a diverse musical landscape. On the one hand there were Mars Williams’ brutal outbreaks, on the other hand Waclaw Zimpel’s dark clarinet meditations and Klaus Kugel’s zen-like cymbals and chimes. And the glue that holds everything together was Hilliard Greene’s pulse. Especially the second set was mind-blowing. Apart from the brilliant improvised jazz excursions there was a long passage when Williams used the kalimba and Kugel added tiny bells, clips and gongs, while Zimpel set a counterpoint with wooden flutes and a small, portable harmonium. It was a deep dive into jazz’s folkloristic aesthetics, into world music and into good old Chicago free jazz.
Switchback have developed in the last two years, so their CD – a live recording of a 2013 performance-is a bit different from the concert. The first track, “Four Are One”, is a programmatic title since these very different musicians all contribute to an overall sound. The music is a wild mixture of blues and urban free Jazz (Williams), Klezmer and modern classical music (Zimpel), spirituals and traditional grooves (Greene) and somber and liberated beats (Kugel, whose style differed the most compared to the concert). It’s an emotional up and down of wild battles between the saxophones and the clarinets, juxtaposed by lots of meditative and quiet moments. The reeds’ hymn-like moments, the harmony of their interplay, is replaced by different complicated layers, by wild, eruptive, overblown segments that cut like a knife. It’s a feverish ride with lots of twists and turns in which Klaus Kugel’s percussion sets the bright points of rest that set a counterpoint to the intensity of the reeds.
But the real sensation of this quartet is bassist Hilliard Greene, a man whose style is deeply rooted in African music. He is an energetic player who slabs the corpus of his bass, but also caresses the instrument with his bow. He seems to merge with it, and pushes his fellow musicians to unknown realms (especially in the title track where he has a long solo).
In a nutshell: Switchback’s debut is an excellent piece of work, a must have for classic free jazz fans.
By Martin Schray
jazzword.com:
"Clarinetist Wacław Zimpel could be the poster boy for modern Polish improvised music. Unlike pop music or film idols whose celebrity commonly consists of being able to repeatedly play the same role, the Warsaw-based reedist has created international interest because of his extreme versatility. With playing partners raging from trombonist Steve Swell to kotoist Michiyo Yagi, Zimpel defies simple characterization.
Take these two sessions, recorded within two weeks of one another. On Nature Moves the clarinetist’s six reductionist compositions are played by a Polish nonet with the taunt economy of a duo. Besides stoic timbral examination related to microtonal notated sounds, the pieces also include improvisational outpourings and Occidental echoes. Like trying to compare a dwarf and a giant, Switchback couldn’t provide more of a contrast. Four shards of sinewy Free Jazz, Zimpel symbolically butts heads with Americans, saxophonist/flutist Mars Williams and bassist Hillard Greene as well as German percussionist Klaus Kugel, who has toured with Charles Gayle.
While the clarinet-saxophone front line isn’t common, like two wild felines of different locations but equal ferocity, Zimpel and Williams are compatible enough as they pump out raucous vibrations from the get-go. With Kugel’s drum rolls and rebounds plus Greene’s bass string bumps and pokes seconding, the two spurt irregular crying patterns north and southwards. Although spewing vocalized tones harmonize as if they were sentries standing next to one another in a reviewing line, Williams’ are usually altissimo and unbridled, while Zimpel’s are more moderated and constrained.
These pressurized narratives continue throughout the live session recorded in Dresden. Sonically and symbolically they define ugly-beauty singly and together, shifting the exposition from one reedist to the other. With slide-whistle-like respites provided by flute timbres, sul tasto string asides or dinosaur-weighted drum plops momentarily sundering the inspiration, the four so carefully balance the narrative flow that any lesions are sutured together with the speed and efficiency of paramedics.
“Night Shift on Red Planet” and the title track are the extended high points of the disc. The second is a tremolo juggernaut which is one of those showcases that appear to flow endlessly. Racing from altissimo to chalumeau and back again, exposing as many multiphonics as yodelers’ tones, ascribing individual timbres is nearly impossible. Meanwhile Kugel and Greene keep up equivalent churning textures. “Night Shift on Red Planet” begins as a restrained bass feature, and throughout the piece Greene’s stopping moves in and out of the foreground with the sureness of a cartoon villain hiding himself behind a reed-thin tree. However the chief narration involves the four splitting into two duos: Williams and Kugel and Zimpel and Greene. Despite notable bass-string-stropping and cymbal-rim shot luminosity though, the focus is firmly on the reed players. Williams mercurially smears, reeds bites and flutter tongues with monomaniacal-like intensity, but never loses the thematic thread. For his part, Zimpel is relaxed like a professional gambler at a house party game of bridge. While at points he and Williams combine to produce timbres that could be labeled march of the falsettos, most of the time he maintained a comforting reed command. Solos are constructed with the facility of a Benny Goodman and with pointillist seriousness of Jimmy Giuffre..."
by Ken Waxman
IKS 5 (283)/2015:
Najnowsze wydawnictwo poznańskiej oficyny Multikulti to krążek o międzynarodowym znaczeniu. Nie przez fakt, że płytę nagrano w Dreźnie, nie tylko ze względu na nazwiska i klasę muzyków, którzy spotkali się podczas jej realizacji, ale przede wszystkim z uwagi na fantastyczny efekt końcowy ich wspólnych poczynań. Switchback to bowiem zbiorowa kreacja czterech wielkich artystów. Potwierdzają oni, że idea kolektywnej improwizacji w sposób szczególny wymaga czujności i – by się tak wyrazić – wzajemnej czułości instrumentalistów. Pozorny chaos i pewna chropowatość tej muzyki rodzą się naprawdę ze splotu osobowości oraz emocji – tu i teraz rodzących się pomiędzy nimi. Switchback to zbiorowe uniesienie, szlachetny trans, momentami niemal hymniczny, czasem wpadający w prawie modlitewny, wyciszony klimat. Wielkie wrażenie robi długi, epicki, ponaddwudziestominutowy tytułowy utwór. Zresztą cały ten muzyczny rytuał, choć zamyka się w ledwie czterech kompozycjach, trwa blisko godzinę. Jego twórcy to: saksofonista Mars Williams, klarnecista Wacław Zimpel (obaj grają też na innych instrumentach,
m.in. fletach czy kalimbie), kontrabasista Hilliard Greene i perkusista Klaus Kugel. Płyta do wielokrotnego użytku…
autor: Tomasz Janas
Ruch Muzyczny; 2015-04:
Oto kwartet Switchback w swoim premierowym, w dodatku koncertowym nagraniu, uchwyconym przez Klausa Kugela w drezdeńskim Tonne 8 marca 2013. Międzynarodowa formacja łącząca w swojej muzyce mnóstwo jazzowych wątków: i tych uniwersalnych, aktualnych w muzyce improwizowanej od lat, i tych skrajnie subiektywnych, na wskroś osobistych. Czyli przykład twórczego kolektywu w najlepszym tego słowa znaczeniu.
Switchbach to kwartet amerykańsko-niemiecko-polski, jeśli posługiwać się kluczem pochodzenia poszczególnych jego członków. Fuzja amerykańskiego i europejskiego grania w kreatywnym, dojrzałym wydaniu.
Czterej współtwórcy tego zespołu wywodzą się z bardzo różnych obszarów współczesnej improwizacji. Mars Williams (saksofony, flety, kalimba) od lat współpracuje z twórcami chicagowskiej sceny free-jazzowej, był jednym z założycieli i pomysłodawców jednego z najgłośniejszych (dosłownie i w przenośni) zespołów naszych czasów - Peter Brötzmann Chicago Tentet, wcześniej tworzył w estetyce post-rockowej, tak więc zamiłowania do energetycznego grania nie można mu odmówić. Z kolei Hilliard Greene (kontrabas) to absolwent Berkele School of Music mający na swoim koncie ponad 20-letnią współpracę z amerykańskim wokalistą Jimmym Scottem. Greene „zżył się” także z ikonami wyzwolonego fortepianu – Cecilem Taylorem i Donem Pullenem, których muzyka często znajdowała oparcie właśnie w partiach jego kontrabasu. Klaus Kugel (perkusja) to z kolei improwizator od lat zaliczany do elity europejskich innowatorów dźwięku. Niezwykle wszechstronny, traktujący dźwięk niczym misterium, decydujący niekiedy o brzmieniu całości, jak w pełnym magii finale tego albumu zatytułowanym „Elegant Beauty”. No i wreszcie Wacław Zimpel – nasz wirtuoz klarnetu – jak mało kto potrafiący łączyć jazz z tradycjami etnicznymi, opowiadający się za muzyką żywą, prawdziwą, aktualną, bez sztucznych podziałów na rodzaje i gatunki.
I taka właśnie jest muzyka kwartetu Switchback: pełna ognistych interakcji, przejmujących unison, ciekawych dialogów i zaskakujących słuchacza wymian zdań. To jazzowa polemika wysokich lotów, w wielu momentach abstrakcyjna, przyjmująca w pełni improwizowany charakter, taka z krwi i kości. I z emocji! A ta płyta to kwintesencja tego pięknego spotkania do którego doszło w Dreźnie i które, mam taką nadzieję, nie będzie jedynym płytowym owocem firmowanym przez Williamsa, Zimpla, Greene’a i Kugela.
autor: Przemek Psikuta
polskieradio.pl:
Switchback, amerykańsko-niemiecko-polski kwartet, ma wszystko co potrzeba, by stać się czymś więcej niż niezłą grupą awangardowców – improwizatorów zebranych w jednym miejscu i w tym samym czasie.
Saksofonista Mars Williams, klarnecista Wacław Zimpel, basista Hilliard Greene, perkusista Klaus Kugel - każdy z tych zawodników ma pokaźny zasób doświadczeń, nasz Wacław Zimpel zaś świetnie wpasował się w wymagania kolegów i znów udowadnia, że jest dziś kluczową postacią europejskiej sceny improwizowanej, bo polska już dawno stała się dla niego zbyt wąska. Już tytuł pierwszego numeru „Four are one” (wyd. Multikulti) na ich krążku „Switchback” najlepiej pokazuje kierunek, który narzucają sobie muzycy-by w swojej imponującej oryginalności, autonomiczności stać się jednością. Ten prawie godzinny album to pochwała kolektywizmu, myślenia wspólnotowego, dawania siebie, w całości, dla innych, dzielenia się intrygującymi aspektami własnego indywidualizmu. Nie da się też nie dodać, że w takim zestawieniu talent Zimpela ukazuje nam kolejne swoje niuanse, jego gra z płyty na płytę nabiera rozpędu, jest bogatsza, pełniejsza i głębsza. „Switchback” to debiutancki krążek zespołu, który mam nadzieję, nie pozostawi nas w niedosycie-tutaj potrzeba kolejnych edycji-im szybciej tym lepiej.
autor: Mieczysław Burski
